Cemiyetin açılımının ne olduğunu ve hangi vizyon ile temsil edildiğini dahi bilmeyenlerin bu resimlerdeki değerlerin hayatını okumalarını ve örnek almalarını arzu ederim.
1988 yılında naçizane bu meslekte(fahri olarak) hizmet etmeye ve emek vermeye çalıştım.
Yıllara dayalı dağ tepe demeden emeklerim vardır (maddi karşılık beklemeden)
Karadeniz Gazetesi Gümüşhane temsilciliği ile ilk defa bu camia ile tanıştım,
(Muhterem abim, ona saygıyı her platformda titizlikle gösterdiğim abim Sayın Yusuf Turgut beni bu camiaya katan Trabzon İlinin büyük değeridir)
Uzun yazmaya gerek yok, Gümüşhane ilinde ileriki yıllarda Hürriyet, TRT ve İHA temsilciliklerin de de görev üstlenmek nasip oldu.
Daha sonra maddi ve manevi imkanlarım ile stüdyolar kurarak Kaçkar TV ve son olarak Mavi Karadeniz TV temsilciliği görevini üstlendim
1990’lı yıllarda Trabzon iline geldiğimizde bu resimlerdeki saygın insanlar ile sohbet veya iletişimde saygı ve örnek iletişimler kurardık.
Ömer amca Refik amca, Yusuf abim, Turgut abi, Fuat abi, Ahmet abi, Turgay abi, Orhan abi ve ismini belki de unuttuğum birçok değeri görünce önümüzü iliklerdik.
Cemiyetin açılımını iyi bilen bu asil insanlar Trabzon ilinin sadece değil Bölge illerinin örnek değerleriydiler.
Gümüşhane ilinde o yıllarda temsilcilik bürom vardı, Trabzon ilinden Gümüşhane iline bu değerlerden gelen olsa ayakta kalırdık, büromuz onların hizmetinde olurdu.
Abim Muhterem insan Yusuf Turgut, hürmet ettiğim Zihni Ağırman, Adnan Sungur, Cevat Kol, Cevat Ocak, Yusuf Keskin, Ahmet Külekçi ve diğerleri, sporda ise kardeşim Halil Şanlı büyük değerdiler.
Onlar bir marka idi. Onları radyodan TV den dinlemek izlemek müthiş haz verirdi, sadece ben değil tüm Trabzon daha sonra Ulusal yayın yapan TV’lerden yayına katıldıklarında Ülkem insanı onları dinlemekten haz duyardı.
Ölenlere rahmet diliyorum, ruhları şad olsun.
Hayatta kalanlara uzun ömürler dilerim.
Onları yaşamım boyunca görmek ve hürmet etmek isterim.
İnanıyorum ki onlarında şahsıma karşı bakışı ve duyguları böyledir.
İnanıyorum ki cemiyetin merdivenlerini artık çıkmak bir yana ismi bile onları yoruyordur.
